วิทยุทางทะเล ย่านความถี่วีเอชเอฟ (อังกฤษ: Marine VHF radio) เป็นระบบรับส่งสัญญาณวิทยุแบบสองทางที่ใช้งานกันทั่วโลกบนเรือและพาหนะทางน้ำสำหรับสื่อสารด้วยเสียงแบบสองทิศทาง จากเรือถึงเรือ จากเรือถึงฝั่ง (เช่น กับนายท่าเรือ) และในบางกรณี จากเรือสู่อากาศยาน โดยใช้ช่องเอฟเอ็มในย่านคลื่นวิทยุย่านความถี่สูงมาก (วีเอชเอฟ) ในช่วงความถี่แบบรวม ๆ ระหว่าง 156 ถึง 174 MHz ซึ่งถูกกำหนดโดยสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศให้เป็น ย่านความถี่เคลื่อนที่ทางทะเลวีเอชเอฟ (VHF maritime mobile band) ในบางประเทศมีการใช้ช่องสัญญาณเพิ่มเติม เช่น ช่อง L และ F สำหรับการเดินเรือเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ และการประมงในกลุ่มประเทศนอร์ดิก (ช่วงความถี่ 155.5–155.825 MHz) โดยจำกัดกำลังส่งอยู่ที่ 25 วัตต์ ทำให้มีระยะส่งอยู่ที่ประมาณ 100 กิโลเมตร (62 ไมล์; 54 ไมล์ทะเล)เป็นระบบทั่วโลกของตัวรับส่งสัญญาณวิทยุแบบสองทางบนเรือและทางน้ำที่ใช้สำหรับการสื่อสารด้วยเสียงแบบสองทิศทางจากเรือถึงเรือ เรือถึงฝั่ง (เช่น กับนายท่าเรือ) และในบางกรณีจากเรือสู่เครื่องบิน ใช้ช่อง FM ในย่านความถี่วิทยุความถี่สูงมาก (VHF) ในช่วงความถี่ระหว่าง 156 ถึง 174 MHz ซึ่งรวมอยู่ด้วย ซึ่งกำหนดโดยสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศให้เป็นคลื่นความถี่เคลื่อนที่ทางทะเล VHF ในบางประเทศมีการใช้ช่องสัญญาณเพิ่มเติม เช่น[1] ช่อง L และ F สำหรับเรือเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจและประมงในกลุ่มประเทศนอร์ดิก (ที่ 155.5–155.825 MHz) กำลังส่งจำกัดอยู่ที่ 25 วัตต์ ทำให้มีช่วงประมาณ 100 (62 ไมล์; 54 ไมล์ทะเล)อุปกรณ์วิทยุทางทะเล ย่านความถี่วีเอชเอฟได้รับการติดตั้งบนเรือขนาดใหญ่ทุกลำและในเรือขนาดเล็กที่ใช้ออกทะเลส่วนใหญ่ นอกจากนี้ยังมีการใช้งานในลำน้ำและทะเลสาบโดยมีกฎระเบียบที่แตกต่างกันเล็กน้อย มันถูกใช้งานในจุดประสงค์ที่หลากหลาย ซึ่งรวมไปถึงการเดินเรือทางทะเลและการควบคุมการจราจร การเรียกขานเพื่อร้องขอการกู้ภัย และการสื่อสารกับท่าจอดเรือ ช่องทางเดินเรือ (Navigation Lock) สะพาน และท่าเทียบเรือ